Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Χύμα... βατραχάκια

Κάποτε τα "μάζευα"... μάννα! Τώρα έπεσε από ένα βιβλίο και το είδα...
Κάποτε θα βρω τον χρόνο και για σένα...

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Ιστορική Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζαγοράς

Σάββατο, 9 Μάϊος 2009


Ευχαριστώ δημόσια την Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς!




Ευχαριστώ δημόσια την
Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς,
για την μεγάλη τιμή να με συμπεριελάβει στους Ζαγοριανούς συγγραφείς!
Μεγάλη η Τιμή...
και η συγκίνηση...
για την συγκυρία...
Η γιορτή της μητέρας, αύριο!

Σταματίου - Παπαθεοδώρου Κατερίνα

Η Κατερίνα Σταματίου ή Δεσπότη, Παπαθεοδώρου, γεννήθηκε στη Ζαγορά τον Αύγουστο του 1960.
Τελειώνοντας το Λύκειο πήγε στον Βόλο. Εκεί βρήκε δουλειά, παντρεύτηκε και ζεί ως σήμερα.
Έγραφε από παιδί σε μορφή ημερολογίου. Το κρατούσε όμως μυστικό, γιατί το θεωρούσε ελάττωμα.
Η Φυγή της αγαπημένης της μητέρας τον Δεκέμβριο του 1991 την πρόδωσε και έτσι εκδόθηκε με δικά της έξοδα, εφόσον οι εκδοτικοί οίκοι την απέρριψαν, το πρώτο βιβλίο "Γράμμα στη μάννα με 2Ν" τον Οκτώβρη του 1998.
Μετά ακολούθησαν:
  • Η δεύτερη έκδοση με υπότιτλο "Η Αλήθεια πονά"
  • Η αληθινή παιδική ιστορία "Ιστορία που την έγραψαν παιδιά"
  • Το λεύκωμα στιγμών "Στιγμές ζωής - Στιγμές ψυχής"
  • Η τρίτη έκδοση "Γράμμα στη μάννα ... με δύο ν", με έξοδα των εκδόσεων ΚΑΛΥΔΩΝ, του Λευτέρη Καπώνη, αλλά κι εκεί ατύχησε, γιατί ο εκδοτικός οίκος έκλεισε.
Η Κατερίνα είναι της άποψης πως τα βιβλία πρέπει να χαρίζονται και αν και γράφει πολύ, εκδίδει όταν έχει κάτι να πει και θέλει να "μείνει".
Όνειρό της είναι να γυρίσει στο αγαπημένο της χωριό, να χορτάσει πατρίδα και φύση και να γράφει, "για να γράφει" και όχι μόνο από ανάγκη.


Υπάρχει στο άλλο blog της αρχής, δεντο ξαναδιορθώνω, γιατί χάνεται συνέχεια! 1Μάρτη 2015

Γιορτή μητέρας 2009


Δευτέρα, 11 Μάϊος 2009


Στη μάννα...





"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ" σε όλες τις μανούλες του κόσμου!

"ΑΘΑΝΑΤΕΣ", όσες Έφυγαν...


Κυριακής... βίντεο









(πρώτη ανάρτηση 10/5/20093:50)

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Μήνυμα...

Η είδηση...

σαν μήνυμα δικό σου...
μάννα μου!

Κυριακή, 10 Μάϊος 2009

Η Στέλλα η Σμυρνιά, τι απέγινε;



Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο.
Η Λένα μου, πέρα απ' τις ευχές της για την γιορτή της μητέρας, μου είπε πως συνάντησε την Στέλλα την Σμυρνιά, πριν λίγες ώρες και συγκινήθηκε πολύ...
Κι εγώ.
"Πουλούσε βότανα... στο Μοναστηράκι".
Η Λένα μου πήρε λεβάντα, κι εκείνη κλαίγοντας, της είπε την ιστορία της και την φτώχεια της...
Της τραγούδησε, τις έδειξε φωτογραφίες της δόξας της, τις έδωσε ευχές...
Πόσο πολύ ντρέπομαι... που δεν μπορώ να βοηθήσω εγώ, έστω σαν κυκλάμινο!
Πόσο πολύ λυπάμαι για τα χάλια μας...
"Ν' αναρωτιέσαι αν κανείς, να ζήσει ή να μη ζήσει..."
"Γιορτή της μητέρας..." λέει κι εκείνη τραγούδησε την ΜΑΝΑ και κάποτε την είχαν κάνει εξώφυλλα...
"Πουλάει βότανα και κανένας δεν παίρνει...μαμά!"
Της Ανθρωπιάς έχεις, Στέλλα μου;
"Φορτωμένη...Μια γριούλα... μανούλα μου..."
....
Παύση.
Έργα.
Πόσο ακόμα;

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

ΔΗΜΟΣΙΑ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"!!!

Σάββατο, 9 Μάϊος 2009

Ευχαριστώ δημόσια την Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς!




Ευχαριστώ δημόσια την
Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς,
για την μεγάλη τιμή να με συμπεριελάβει στους Ζαγοριανούς συγγραφείς!
Μεγάλη η Τιμή...
και η συγκίνηση...
για την συγκυρία...
Η γιορτή της μητέρας, αύριο!

Σταματίου - Παπαθεοδώρου Κατερίνα

Η Κατερίνα Σταματίου ή Δεσπότη, Παπαθεοδώρου, γεννήθηκε στη Ζαγορά τον Αύγουστο του 1960.
Τελείωσε το Λύκειο και έφυγε από το χωριό προς ανεύρεση εργασίας στον Βόλο. Εκεί εργάστηκε και δημιούργησε οικογένεια. Γράμμα στη μάννα... με δύο ν
Έγραφε από παιδί σε μορφή ημερολογίου. Το κρατούσε όμως μυστικό, γιατί το θεωρούσε ελάττωμα.
Η Φυγή της αγαπημένης της μητέρας τον Δεκέμβριο του 1991 την πρόδωσε και έτσι εκδόθηκε με δικά της έξοδα, εφόσον οι εκδοτικοί οίκοι την απέρριψαν, το πρώτο βιβλίο "Γράμμα στη μάννα με 2Ν" τον Οκτώβρη του 1998.
Μετά ακολούθησαν:

  • Η δεύτερη έκδοση με υπότιτλο "Η Αλήθεια πονά"
  • Η αληθινή παιδική ιστορία "Ιστορία που την έγραψαν παιδιά"
  • Το λεύκωμα στιγμών "Στιγμές ζωής - Στιγμές ψυχής"
  • Η τρίτη έκδοση "Γράμμα στη μάννα ... με δύο ν", με έξοδα των εκδόσεων ΚΑΛΥΔΩΝ, του Λευτέρη Καπώνη, αλλά κι εκεί ατύχησε, γιατί ο εκδοτικός οίκος έκλεισε.

Στιγμές ζωής στιγμές ψυχήςΗ Κατερίνα είναι της άποψης πως τα βιβλία πρέπει να χαρίζονται και αν και γράφει πολύ, εκδίδει όταν έχει κάτι να πει και θέλει να "μείνει".
Όνειρό της είναι να γυρίσει στο αγαπημένο της χωριό, να χορτάσει πατρίδα και φύση και να γράφει, "για να γράφει" και όχι μόνο από ανάγκη.


Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Της ΓΙΩΤΑΣ ΣΠΑΝΟΥ - ΣΤΡΑΤΗ


Από την Γιώτα Σπανού - Στρατή

5 Απρ 2009

MANNA ME ΔΥΟ Ν, της Κατερίνας Σταματίου-Παπαθεoδώρου

Στην μνήμη της «Μάννας με δύο ν»

Η νύχτα δεν μ’ άφηνε να φύγω. Προσπάθησα να πάρω μια-δυο βαθιές ανάσες στην υγρή μοναξιά του κήπου. Τα μαρτιάκια* είχαν κλείσει τα κατακίτρινα γυαλιστερά πέταλά τους σχηματίζοντας ένα στρογγυλό κεφαλάκι με πράσινες πινελιές.
Οι λευκές καμπανούλες περίμεναν καρτερικά την βροχή που θα ξεκαθάριζε την πνιγηρή ομίχλη.

Ότι σκέψεις και να συσχέτιζα με το προσωπικό μου πένθος, καθόλου δεν ταυτίζονταν μ’ εκείνον το σίφουνα, εκείνον τον ανεμοστρόβιλο που με στριφογύριζε αμέτρητες φορές, μέχρι που να με ρίξει στη γη που καταπίνει τα πάντα κι ισοπεδώνει τον εύθραυστο ψυχικό κόσμο.
Ασυναίσθητα ακούμπησα την παλάμη στην πρωτόβγαλτη χλόη. Με την ανάποδη του άλλου χεριού μου καθάρισα το νωπό πρόσωπο. Ήταν οι πρώτες στάλες βροχής. Τα δάκρυα, που συνήθως κυλούν αυθόρμητα από τα μάτια μου, είχαν γίνει στρώμα αδιαπέραστο.
-Μαμά, δεν είν’ η νύχτα σου απόψε, είπα κι αποφασιστικά γύρισα στο δωμάτιό μου.
Επίμονη η νύχτα απομακρυνόταν κρατώντας με όμηρο.

Πήρα πάλι, το δεκα-οκτάχρονο βιβλίο της Κατερίνας και ξεφυλλίζοντάς το κατευθύνθηκα στο δωμάτιο του κομπιούτερ…
«-Κάν’ υπομονή, κυρ’ Αφροδή μου! τούτα τα συναισθήματα είναι μόνο για σένα...
Ο χρόνος δεν μειώνει τον θρήνο και την αγάπη της κόρης που κατέγραψε σχεδόν στιγμή προς στιγμή την αφοσίωσή της για σένα. Δεν σε ήξερα, Μάννα, καλή!
Αυτή, μ’ έκανε να σε γνωρίσω, να σε αγαπήσω, να μεταφέρω μαζί σου ό,τι ευγενικότερο και σε κείνη.

Δέξου, λοιπόν, τ’ ανθάκια της εδώ γης μου, όπως σαν να ήμουν στη δική σου,
μαζί με τις φωτεινές σκέψεις μου, τούτο το βράδυ…


Μόνον έτσι θα ξαλαφρώσει ο νους μου…»

*μαρτιάκια=τα κίτρινα ανθάκια που ακολουθούν τις λευκές καμπανούλες, και τους κρόκους κατά τον Μάρτη, τουλάχιστον εδώ…

ΠΟΙΗΜΑ - ΑΦΙΕΡΩΣΗ της Υιώτας Στρατή

ΣΤΗΝ «ΜΑΝΝΑ ΜΕ ΔΥΟ Ν»
και
στις Μάνες του Κόσμου, που έφυγαν...

*********

Της Κυρ-Αφροδής (03/29/09)

Χώμα νωπό,
με αγιασμό,
με γύρη από γαζίες.
Διαπερνά ο στεναγμός
κοίτη από κυπαρίσσι.
Το λευκο-σέντονο υγρό,
λίμνη γεμάτη δάκρια.
Πνίγετ’ η έσω σιωπή.
Πόδια και χέρια τρέμουν.
Βαρύς ο αναστεναγμός,
σπάζει ο λυγμός στη μέση.
Στ’ άγγιγμα κρύου μάρμαρου
χείλη ανατριχιάζουν…
-Πώς δεν ακούς το θρήνο μου,
Μάννα,
γλυκιά μου Μάνα!
Τώρα, που μάνα έγινα

και τη καρδιά σου νοιώθω
να ξεριζώνεται εντός,
στα σωθικά του πόνου,
πες μου πιο άστρο ν’ ασπαστώ
νάρθει να σε χαϊδέψει
στις ώρες περισυλλογής,
στις νύχτες της ξαγρύπνιας;
Στείλε μου μήνυμα!
Η πνοή του νοτισμένου αγέρα,
πάνω στο μέτωπο
ας είν΄ το τρυφερό φιλί σου.
Τώρα που ένα έγινες
στο σώμα της ελπίδας
ξεπήδησε σαν της πηγής
τη δροσισμένη ανάσα...
Φλόγες στα μάτια η μνήμη σου!
Ο ουρανός, ραγίζει.
Στείλε ευχή,
η αγάπη σου να με τυλίγει,
Μάννα!

Αναρτήθηκε από την Αστοριανή στις 11:28 πμ 4 ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ